Мен учта сабабни деб у ерга ишлашга бордим. Биринчидан, мен беморлар жуда кўплигини билардим. Марказлар очилиб, ўн минглаб захира ўринлар шунчаки яратилмайди. Иккинчидан, мен шартнома пулини тўлашим керак, ота-онамнинг бўйнида ўтиришни хоҳламайман. Шунинг учун пул ҳам муҳим эди. Ва ниҳоят, бу жуда ажойиб тажриба ва янги одамлар билан танишиш имконияти эди.
31-июль куни кечқурун мен дипломимни, ҳужжатларимни ва ҳар эҳтимол, нарсаларимни олиб, «Ўзэкспомарказ»га бордим. Мендан ташқари яна 15 киши иш топиш учун келишган экан, ишга олинганлар шартнома имзолашди. Унинг шартлари оддий эди: 15 кун давомида 25 миллион сўмга юқори сифатли тиббий хизмат кўрсатиш.
Ишлаш истагида бўлганлар кўпчилик эди. Мен ҳатто талаб таклифдан ошиб кетди деган бўлардим. Дўстларим марказга қандай қилиб ишга жойлашиш мумкинлигини сўрашарди. Менимча, бу иш ҳақи билан боғлиқ. Ҳар қалай, поликлиникада ойига 1,5 миллион сўм иш ҳақи тўланади, бу ерда фақат икки ҳафта ичида 16 баравар кўп пул ишлаш мумкин эди.
Materialga izohlar