«Велосипедда оёғим битта эканини унутаман». Бир спортчи ҳикояси

2010 йилда 11 ёшли Аброр Артиковни поезд уриб юборди. Боланинг оёғини сон қисмидан кесиб ташлашди. У янги реалликни қабул қилишга ҳаракат қиларди ва бир марта велосипедга миниб кўрди. Бир неча маротаба йиқилиб, кўкариб, мувозанатини маромига келтирди. Аброр учиб кетди. Кўп ўтмай у велоспорт бўйича мураббий билан танишиб, профессионал тарзда шуғуллана бошлади. Бу ҳикоя Ўзбекистон терма жамоаси параспортчиларидан бирининг енгилмас руҳияти ҳақида. Аброрнинг устози бу унга Париж-2024 Паралимпия ўйинлари шоҳсупасига кўтарилишига ёрдам беришига ишонади.